28 October 2007

Atropa Belladonna

...είναι η λατινική ονομασία ενός ασυνήθιστου φυτού. Πρόκειται για έναν πολύ ψηλό θάμνο, σε ανοιχτό πράσινο χρώμα που προτιμά την άφθονη σκιά. Είναι ενδημικός της κεντρικής και νότιας Ευρώπης και ανήκει στα παραισθησιογόνα βότανα.


Τα άνθη του είναι σε σχήμα καμπάνας και μετατρέπονται σε μεγάλους μαύρους γυαλιστερούς καρπούς σφαιρικού σχήματος, που περιέχουν πορφυρόχρωμο χυμό. Αν ζουλήξετε τους καρπούς του, βγάζουν μοβ χρώμα.

Η Atropa Belladonna είναι ένα γοητευτικό και ταυτόχρονα ύπουλο φυτό. Όλα τα μέρη του φυτού είναι εξαιρετικά τοξικά, δηλητηριώδη. Τα ξερά φύλλα περιέχουν ατροπίνη και σκοπαλαμίνη που έχουν ναρκωτική και αντισπασμωδική δράση. Ο υψηλός βαθμός τοξικότητάς της υπάρχει σε όλα τα μέρη του φυτού και ιδιαίτερα στους σπόρους, τις ρίζες και τα φύλλα.

Tο όνομα "Atropa Belladonna" αναφέρεται στην Μοίρα Άτροπο της ελληνικής μυθολογίας, την άκαμπτη που κόβει το νήμα της ζωής, υπονοώντας την δραστηριότητα του δηλητηρίου. Από τα πολύ παλιά χρόνια, η ονομασία του βοτάνου στα ελληνικά είναι "Άτροπος η δελεαστική".


Όπως είχε περιγράψει ο Διοσκουρίδης, ο θεμελιωτής της Φαρμακολογίας, στο βάρος μιας αρχαίας δραχμής το βότανο μπορούσε να προκαλέσει φαντασιώσεις, σε διπλή δόση οι φαντασιώσεις κρατούσαν τέσσερις ημέρες, και σε τετραπλή δόση προξενούσε τον θάνατο. Δέκα ή δώδεκα καρποί είναι θανατηφόροι.

Τα συμπτώματα δηλητηρίασης από Belladonna είναι στεγνό και καυτό στόμα, ξαναμμένο δέρμα, ναυτία, σύγχυση και ντελίριο. Οι ομοιοπαθητικοί συνιστούν την Belladonna για ασθένειες που έχουν παρόμοια συμπτώματα. Όλα τα μέρη της Belladonna χρησιμοποιούνται στην ομοιοπαθητική θεραπεία. Το φυτό κοπανιέται και πιέζεται με το χυμό ανακατεμένο με αλκοόλ, για να διαλυθεί.

Η ονομασία "Belladonna" προέκυψε στο Μεσαίωνα, επειδή το χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες της ισπανικής και της ιταλικής αριστοκρατίας ως καλλυντικό: Χρησιμοποιούσαν σε σταγόνες τον χυμό του φυτού, ο οποίος περιέχει ατροπίνη, διαλυμένο στο νερό, για να διαστείλλουν τις κόρες των ματιών τους, ώστε να δείχνουν πιο ονειρικές και όμορφες. Με λίγες σταγόνες Belladonna το χρώμα των ματιών τους γινόταν πιο έντονο και το σχήμα τους πιο σχιστό.


Photos: Nature - Κείμενο: Serenity
Πηγές: Εnthallagi.org, Kathimerini.gr

15 October 2007

Δρυς (βελανιδιά )

Δέντρο ψηλό με γερές ρίζες και αιωνόβιο, με διάρκεια ζωής έως 200 χρόνια. Οι καρποί της, οι δρυαβάλανοι, όταν πέσουν στο έδαφος, έχουν γεύση κάστανου και διατηρούν τη βλαστική τους ικανότητα, χρειάζονται όμως πολύ φως για να βλαστήσουν. Η χλόη που φυτρώνει στον κορμό του δέντρου παίζει προσανατολιστικό ρόλο. Η βελανιδιά βρίσκεται σε πεδινές ή σε ορεινές περιοχές και ανήκει στην οικογένεια των φυγιδών. Υπάρχουν 200 περίπου αυτοφυή είδη αυτής της οικογένειας στο βόρειο ημισφαίριο της Γης.


Στην Ευρώπη συναντάμε τέσσερα είδη: την ήμερη βελανιδιά με 30μ. ύψος που φυτρώνει σε χαμηλό υψόμετρο στην Ανατολική Μεσόγειο, την άγρια βελανιδιά (έμμισχος και άμισχος) με 25μ. ύψος στη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, τη Μακεδονική με 20μ. ύψος στα Βαλκάνια και το είδος γνωστό ως 'βελανιδιά η κήρρις' ή αλλιώς 'τσέρο' και 'ρουπάκι' (είδος συγγενικό με τα προηγούμενα).



Η δρυς ήταν το ιερό δέντρο των αρχαίων Ελλήνων. Ήταν αφιερωμένο στο Δία και αποτελούσε σύμβολο δύναμης. Τα κλαδιά του ιερού αυτού δέντρου θρόιζαν στους χρησμούς στο Μαντείο της Δωδώνης. Σε ώρες ανάγκης οι καρποί της, οι δρυαβάλανοι, χρησίμευαν ακόμη και για τροφή. Τα «κύπελλα» των βελανιδιών της, γεμάτα σε περιεκτικότητα από τανίνη, ήταν για εκατοντάδες χρόνια το απαραίτητο υλικό για την επεξεργασία των δερμάτων.

Μέσα στα δάση της βελανιδιάς ζούσαν οι Δρυάδες ή Αμαδρυάδες Νύμφες, που προστάτευαν τα ιερά δέντρα. Οι Δρυάδες Νύμφες χαίρονταν με τη βροχή, έκλαιγαν όταν η βελανιδιά δεν είχε φύλλα και πέθαιναν, όταν το δέντρο κοβόταν. Γι' αυτό και η υλοτόμηση της βελανιδιάς απαγορευόταν με ειδικούς νόμους.



Σήμερα, που τα πολύτιμα βελανίδια της δεν έχουν την αλλοτινή τους αξία, η 'ήμερη βελανιδιά' βρίσκεται 'υπό διωγμό' και υλοτομείται ανελέητα.

Σημ. Στην περιοχή Ξηρόμερο Αιτωλοακαρνανίας βρίσκεται το μεγαλύτερο Βελανιδοδάσος των Βαλκανίων συνολικής έκτασης περίπου 130.000 στρ. με κυρίαρχο είδος την ήμερη βελανιδιά. Για την προστασία του δημιουργήθηκε ο Σύλλογος “Φίλοι της Βελανιδιάς και του Περιβάλλοντος - Η ΑΜΑΔΡΥΑΔΑ” με έδρα Βιργινίας Μπενάκη 19-21 Αθήνα. Τηλ. 210-5230359 για όσους επιθυμούν να γίνουν μέλη και να επισκεφθούν ένα από τα πιο όμορφα δάση των Βαλκανίων.


Photos: Nature - Κείμενο: Serenity
Πηγές για το κείμενο: Wikipedia, Mani.org, Νεραϊδόκοσμος, kpe-kastor.kas, agrotravel.gr

Blog Action Day 2007

Get involved!

12 October 2007

Ramaria Largentii

Ένα κοράλλι του ... δάσους ...



... ένα άγριο μανιτάρι ...




... που σε κάνει να νομίζεις ...


... ότι βρίσκεσαι στον βυθό της θάλασσας ...


Photos: Nature - Κείμενο: Serenity

8 October 2007

Οξυά

Ένα από τα πιο όμορφα φυλλοβόλα δέντρα των ορεινών δασών...


που γεμίζει με χρωματιστές ανταύγειες το φθινοπωρινό τοπίο...


καθώς οι φυλλωσιές της παίρνουν όλες τις αποχρώσεις...

από το κίτρινο μέχρι το κόκκινο και το καφέ, περνώντας από το πορτοκαλί της φωτιάς...

Photos: Nature - Κείμενο: Serenity